segunda-feira, 16 de fevereiro de 2009

Soneto de Orfeu/Orfea Soneto

São demais os perigos dessa vida
Para quem tem paixão, principalmente...
Quando a lua surge de repente
E se deixa no céu, como esquecida

E se ao luar que atua desvairado
Vem unir-se uma música qualquer
Aí então é preciso ter cuidado
Porque deve andar perto uma mulher.

Uma mulher que é feita de música,
Luar e sentimento, e que a vida
Não quer, de tão perfeita

Uma mulher que é como a própria lua
Tão linda que só espalha sofrimento
Tão cheia de pudor que vive nua!...
Vinicius de Moraes
(1913/1980)

Orfea Soneto/Soneto de Orfeu

Tromultas de ĉi-vivo la danĝeroj,
Precipe por la homoj kun pasio...
Kiam subite luna elradio
Sin montras surĉielan itineron...

Kaj se lunklar´, aganta kun frenezo,
Kuniĝas al muziko sen difino,
Fariĝu tuj zorgema...Kun certeco,
Proksime devas esti iu virino...

Virino nur farita per muziko,
Lunlumo, sentimento kaj tenero,
Perfekta estas ŝia kvalifiko...

Kiel luno virino tiel pruda,
Tiel bela ke kaŭzas nur suferon
Kaj tiel pruda ke ŝi vivas nuda!...
Tradukis Dokito
14/02/2008

Litanio/Ladaínha

Ĉar oni supozis ĝin insulo
estis donita al ĝi la nomo
Insulo de Vera Kruco
Insulo plena de graco
Insulo plena de birdoj
Insul` plena de lumŝpruco.

Insulo verda, kiu posedis
brunajn kaj nudajn virinojn
anhangaojn revantaj pri lunhistorioj
pri paĵeoj en poraceoj batantaj per la piedoj.

Poste, oni ŝanĝis ĝian nomon al Lando de Sankta Kruco,
Lando plena de birdoj
Lando plena de lumŝpruco.
La granda sunflora lando, kiu posedis luktantojn kun tangoj kaj jaguaroj
grizaj sternitaj je l´ ombro de l´ arboj ŝprucmakulitaj de suno

Sed ĉar ekzistis abunde,
certa ligno sangkolora,
braĝkolora kiel la fajro de l´ matena sovaĝo,
kaj kvazaŭ ega braĝo dum nokte nigra pejzaĝo
ĉar la tero estis, tiam, el ruĝaj arboj
el birdobardoj
kaj montris sin kun troa ĝentilo,
oni donis al ĝi la nomon Brazilo.
Brazilo plena de graco
Brazilo plena de birdoj
Brazil´ plena de lumspaco.
Tradukis Dokito
10/02/2009

Ladaínha/Litanio

Por se tratar de uma ilha, deram-lhe o nome
de Ilha de Vera Cruz.
Ilha cheia de graça
Ilha cheia pássaros
Ilha cheia de luz.

Ilha verde onde havia
mulheres morenas e nuas
anhangás a sonhar com historias de luas
e cantos bárbaros de pajés em poracés batendo os pés.

Depois mudaram-lhe o nome
prá terra de Santa Cruz
Terra cheia de graça
Terra cheia de pássaros
Terra cheia de luz...
A grande Terra girassol onde havia guerreiros de tanga e onças
ruivas deitadas à sombra das árvores mosqueadas de sol.

Mas como houvesse em abundância,
certa madeira cor de sangue, cor de brasa
e como o fogo da manhã selvagem
fosse um brasido no carvão noturno da paisagem,
e como a terra fosse de árvores vermelhas
e se houvesse mostrado assaz gentil,
deram-lhe o nome de Brasil.
Brasil cheio de graça
Brasil cheio de pássaros
Brasil cheio de luz
Poema de Cassiano Ricardo
(1895/1974)

domingo, 15 de fevereiro de 2009

Vivo Bona/Vida


Mi diris, iam, firme, senhezite,
Ke mia viv. en mondo, vere bonas...
Kaj ek de tiam mia voĉ´. resonas,
Kaj jen ĝi ripetadas, kvazaö rite.

Sed mia Amatino, birdimite,
Ekflugis al ĉielo, nun fantomas...
Kaj la Destin. kruela min fordonas
Karceren de Doloro, koragite...

Sed ĉar mi faros same finvojaĝon,
Mi volas fronti nokton kun kuraĝo,
Kaj mi revidos ŝin en mond.alia...

Samkiel ama paro da birdetoj,
Ni rekonstruos,certe,nian neston
En malvarma sin´ de l´Astro Dia!...

Vida Boa/Vivo Bona

Eu disse, um dia, com total firmeza,
Que .a vida, para mim, tem sido boa....
Até então, a minha voz ecoa,
Não havendo motivos de tristeza...

Eis que num instante a minha Amada voa
Que o Destino cruel e, com dureza,
A ninguém poupa e deixa a alma presa,
No cárcere da Dor, gemendo à-toa.

Mas como irei, também, nessa viagem,
Quero enfrentar a noite com coragem,
E no Mundo Maior, quero revê-la!...

Como um casal de alegres passarinhos,
Construiremos, então, o nosso ninho,
No seio generoso de uma estrela!...